Spinoer

Hoe heerlijk is onze kelder. Naast een was-, droog-, knutsel- en timmerhok herbergt het erste Untergeschoß een gezellige ruimte ter grootte van het salon, de parel onzer ondergrondse oester. De grote, loodzware tafel en stoelen zijn ontworpen voor de eeuwigheid en gevernist in het blinkende, bleke bruin dat je in skichalets ziet. Zo ook het bankmeubel in de hoek en de ingemaakte kasten aan de overliggende zijde. Nu de kou in het land is, krijg ik weer zin om hout in de traditionele kachel te gooien, een flesje uit onze wijnkelder te halen en het te kraken waar het hoort: in onze Weinstube.

“Wat denk je van een lekker donker Dornfeldertje met een streepje Leonard Cohen erbij?” Ik zet een zangergezicht op en ga verder: “First we take Burgunder, then we take Merlot”. Ik bedank mijn verkoudheid voor het rauwe stemgeluid; de danspasjes komen vanzelf. L♥ glimlacht wel, maar minder overvloedig dan ik verwacht. Op de tonen van “I’m your Man” bezing ik de heerlijkheden van het onderhuis, maar het mag niet baten. Wat zou er toch schelen? Ik breek me het hoofd: L♥, kelder, probleem… “Oh nee,” zeg ik – “Jawel” – “Heb je misschien…?” – “Ja” – “Moet ik?” – “Ik dacht al dat je het nooit zou vragen.”

L♥ houdt niet van spinnen. Dat is erg zwak uitgedrukt. Als ze al open staat voor categorisering, lijkt enkel een onderscheid mogelijk tussen minuscule spinnen en spinnen die onmiddellijk geliquideerd moeten worden. Aranea microscopica en aranea delenda. Andere soorten bestaan in haar wereld niet. Hun gedrag is identiek. Zitten ze stil in een hoek, dan zitten ze je te bespieden met hun acht ogen tegelijk. Bewegen ze, dan vallen ze je aan.

Onze dochter heeft schattige handschoentjes, waarop, volgens de kindjes van de Kindergarten, spinnen geborduurd staan. Volgens Aiko zijn het krabbetjes. Ik kijk even verwijtend naar L♥, maar die is zich van geen kwaad bewust. In haar parallelle werkelijkheid komt geen mens op het idee om een kledingstuk te versieren met spinnen, laat staan de handschoentjes van haar dochter. Ik maak me ervan af met een uitleg over krabspinnen en spinkrabben. Toevallig hebben we van beide soorten dit jaar nog een exemplaar gespot, respectievelijk in onze tuin en in een aquarium in Speyer.

Zoeken is niet hetzelfde als bijna gevonden hebben

Ik weet wat me te doen staat als ik mijn plannen voor een gezellige avond niet wil opbergen. Ik moet een spin mollen in de kelder. Of liever twee, want L♥ kent haar vijanden. De spin die ze gezien heeft, is helemaal niet op de vlucht voor de kou, maar op zoek naar een achtpotige partner. Om achtpotig nageslacht te produceren. Vroeger bracht ik daar nog wel eens tegen in dat zoeken niet hetzelfde is als bijna gevonden hebben, maar ik weet dat dat geen zin heeft.

De dikke, bruine huisspin valt behoorlijk op tegen de wit gestucte wand. Ik kan hem in een oogwenk platkloppen, maar ik heb medelijden. “Makker,” zeg ik, “laat ons hier als mannen onder elkaar uit geraken. Ik weet hoe voortplantingsdrang voelt en hoe elke poging op zijn minst een belofte van genot in zich draagt. Wees een sportieve spinoer, toon mij de schuilplaats van je spinnenvrouwtje en we handelen dit snel en pijnloos af.”

Hij beweegt niet. Toch vind ik dat één pootje er langer uitziet dan de zeven andere. Wat verderop ligt een dode kever. “Je bent lelijk als de nacht, maar slimmer dan ik dacht,” zeg ik, “Ik zal je in het tuinhuis van de buurman zetten. Misschien vind je daar een vrouwtje.” Ik voeg de daad bij het woord en voel me alsof ik een vis heb teruggegooid in het water. Ik klop de dode kever tot spijs en verdeel de brij in twee, voor het geval dat L♥ bewijzen wil zien.

“This waltz, this waltz, this waltz”, zing ik, luid genoeg, want het is bedoeld als triomfantelijke lokroep. Met succes. L♥ schrijdt de marmeren keldertrap af, met de gouden glimlach waarvoor ik smolt en smelt. Held noemt ze mij en slaat haar warme armen om mijn hals. In bewijzen is ze niet geïnteresseerd, in de inmiddels voldoende gechambreerde Rotwein des te meer. We walsen de Stube in en drinken op ons geluk. “En op dat van Sebastiaan”, denk ik, maar daar laat ik niets van merken.