Hausmann (2)

Op een doodnormale, doordeweekse dag rijdt Hausmann door de wijngaarden naar het schooltje, zoals de Kindergarten ten huize Hausmann wordt genoemd. De druiven zijn rijp. Sommige wijnboeren hebben half Augustus de oogst al aangevat, etymologisch volledig verantwoord, maar erg vroeg voor de Pfalz. De burgemeester is er deze maandag aan begonnen, slechts een week vroeger… Continue reading Hausmann (2)

Nichtjes

In het midden van een geanimeerd, avondlijk gesprek over de deugddoende aard van twee weken Italië – de fles was leeg, de vier glazen nog niet – viel ons de bloedmaan op. Dat die hier zichtbaar was, verbaasde ons enigszins. In de Duitse pers hadden we er niets over gelezen. Dankzij de liveblogs van enkele… Continue reading Nichtjes

Keten

In het dorp hangen als een Zuiderse tweeling een zinderende hitte en een donderdagse, voordestormse stilte. Ik groet twee straatartiesten, die aan de overkant in de schaduw van een vijgenboom zitten. Morgen beginnen ze eraan. Ik ben benieuwd of ze hun prachtwerk van vorig jaar zullen overtreffen. Onwillekeurig denk ik aan de auto’s die vanaf… Continue reading Keten

Waldwoche

“Ich bin auch ein Essenskind!” Ik had een opmerking over het bos verwacht, toch een ongebruikelijke locatie voor een dagje Kindergarten, maar nee: het grootste nieuws is dat Aiko eten heeft gekregen: Brot, Wurst, Gurken. Ze glundert van oorlel tot knie, zielsgelukkig met brood, salami en komkommer. Op normale dagen scheiden om 12 uur de… Continue reading Waldwoche

Strönd

De eigenares van het restaurant moet mijn brede glimlach opgemerkt hebben, want met een voor IJslanders ongebruikelijke toeschietelijkheid herhaalt ze trots de leuze, die ze in grote witte letters op haar ramen heeft geplakt: “Wij werken met lokale producten.” Ik knik, laat haar in de waan. De echte reden voor mijn opgetogenheid hou ik voor… Continue reading Strönd