De eigenares van het restaurant moet mijn brede glimlach opgemerkt hebben, want met een voor IJslanders ongebruikelijke toeschietelijkheid herhaalt ze trots de leuze, die ze in grote witte letters op haar ramen heeft geplakt: “Wij werken met lokale producten.” Ik knik, laat haar in de waan. De echte reden voor mijn opgetogenheid hou ik voor… Continue reading Strönd
Tag: Kleuters
Stan (2)
Donderdag. Ze loopt de kamer binnen met onbestemde, nadrukkelijk aanwezige gevoelens, die elk voor zich om haar aandacht kampen. Ligt hij rustig te slapen of ongemakkelijk wakker? Heeft hij last van de zuurstofslang die sinds enkele dagen door zijn luchtpijp loopt? Ze heeft tekeningen van de kinderen bij. Hij zal het toch niet erg vinden… Continue reading Stan (2)
Vervoering
Wie aan Duitse snelheid de Zwitserse grens nadert, wordt door vier opeenvolgende verkeersborden tot vertragen verplicht, kijkt uit of het grijze gebouwtje een controleur uitspuwt en ziet hoe vooral Zwitserse wagens even aan de kant worden gezet. Zweren de Zwitsers doorgaans bij Zwitserse producten, dan zijn de Duitse prijzen toch soms te verleidelijk om eraan… Continue reading Vervoering
Pfälzerwald
“Ik ga mijn stapschoenen aandoen!” Met graagte functioneert onze gang als klankkast voor die klok van een stem, die in ons kleine, fijne meisje verborgen zit. Verstonden de buren Nederlands, ze zouden van naaldje tot draadje weten wat we uitvreten van ’s morgens vroeg tot ’s avonds niet zo laat. Haar enthousiasme is aanstekelijk en… Continue reading Pfälzerwald
Superabsorber
Toon me je badkamer en ik vertel je wie je bent. Zelden was dit zo waar als op die noodlottige dinsdagavond, een maand of drie geleden, waarop L♥ voor netwerkdoeleinden het huis verliet – overdadig opgekleed of opgemaakt was ze niet, maar verdorie, wat had ik plots zin om een beetje te gaan netwerken –… Continue reading Superabsorber
Klaus
Mijn buurman staat op een houten ladder die eruitziet alsof ze honderd jaar oud is. Ze ís ook honderd jaar oud, blijkt even later, net als het grote, houten vat waartegen ze leunt. Een houten kegel plopt bovenaan uit het vat en de buurman laat een flexibel plastic slangetje naar beneden. Hij zet zijn lippen… Continue reading Klaus
Mainz
“Mainz!”, roept mijn dochter. Het is me een raadsel waarom ze over de hoofdstad van ons sympathieke Bundesland begint. We zijn daar eind september geweest, maar het zou me verbazen dat ze zich dat herinnert. Het was nochtans onze verste dagtrip zonder L♥ tot nog toe. Twee kilometer wandelen en de Strassenbahn naar Ludwigshafen nemen,… Continue reading Mainz
Fasnacht
Ik schuifel over een vers sneeuwtapijt met mijn ingeduffelde dochter, een winterprinsesje met alles erop en eraan: blauw-rode muts, blauw-rode sjaal, handschoentjes, die met de krabbetjes, waarin een touw, waaraan de slee. We glijden enkele rondjes tussen de smeedijzeren poort en de garage. We kijken naar de krokussen: gele opengesperde bekjes, die zich lijken te… Continue reading Fasnacht
Haak
“Niet zo wiebelen schat, straks vallen we nog.” Ik voel hoe mijn dochter achter mijn rug even stil gaat zitten en weet dat ik nu een seconde of twee heb om voor afleiding te zorgen, anders dreigt de rest van ons fietstochtje nog een hele onderneming te worden. De dokter woont twee dorpen verder, maar… Continue reading Haak
Spinoer
Hoe heerlijk is onze kelder. Naast een was-, droog-, knutsel- en timmerhok herbergt het erste Untergeschoß een gezellige ruimte ter grootte van het salon, de parel onzer ondergrondse oester. De grote, loodzware tafel en stoelen zijn ontworpen voor de eeuwigheid en gevernist in het blinkende, bleke bruin dat je in skichalets ziet. Zo ook het… Continue reading Spinoer