De afwasmachine loopt, de broodbakmachine zal over drie uur en zevenendertig minuten aan haar dagelijkse klus beginnen en wat ik met de hand heb afgewassen, staat uit te lekken op het rek. De keuken ziet er aanvaardbaar proper uit. Ik ben klaar. Wat is het stil geworden in huis, alsof iemand een dampkap heeft afgezet… Continue reading Kleurboek
Tag: Gönnheim
Kapot
Autootjes, treintjes, poppen en plasticine. Als het hier dan toch eens regent, zorgen de klassiekers voor soelaas. Sem kneedt een dikke groene bol tot een gedeukte raap, zet er twee plastic voetjes onder, prikt er plastic oogjes en armpjes in, zet met een hoed de kroon op het werk. Klaar! Weldra volgen een oranje rups,… Continue reading Kapot
Router
Op een zonnige voormiddag stond Hausmann voor het keukenraam een Chinese kool aan reepjes te snijden – een ongeschilde pastinaak en een gesnipperde ajuin lagen hem aan te staren vanop het aanrecht – toen plots de deurbel een einde maakte aan zijn overpeinzingen. Die hadden de coalitievorming in enkele gemeenten in zijn land van herkomst… Continue reading Router
Waarom?
L♥ en ik staan beiden met één vinger in de lucht in de badkamer, zien van elkaar dat we daar zo staan en vragen ons simultaan af hoe het zover is kunnen komen. We waren allebei bezig met iets dat we ons niet meteen voor de geest kunnen halen, terwijl we elk één ooghoek voor… Continue reading Waarom?
Wurstmarkt
Het is vrijdagavond en ik ben in mijn nopjes. Ik heb neuer Wein in huis: druivensap op weg om wijn te worden, volop gistend, ongefilterd: een fris, parelend drankje met zo’n 2 à 3 % alcohol erin, bevorderlijk voor de feestvreugde en de darmperistaltiek. Het best smaakt hij vers getapt op het binnenhof van een… Continue reading Wurstmarkt
Hausmann (2)
Op een doodnormale, doordeweekse dag rijdt Hausmann door de wijngaarden naar het schooltje, zoals de Kindergarten ten huize Hausmann wordt genoemd. De druiven zijn rijp. Sommige wijnboeren hebben half Augustus de oogst al aangevat, etymologisch volledig verantwoord, maar erg vroeg voor de Pfalz. De burgemeester is er deze maandag aan begonnen, slechts een week vroeger… Continue reading Hausmann (2)
Nichtjes
In het midden van een geanimeerd, avondlijk gesprek over de deugddoende aard van twee weken Italië – de fles was leeg, de vier glazen nog niet – viel ons de bloedmaan op. Dat die hier zichtbaar was, verbaasde ons enigszins. In de Duitse pers hadden we er niets over gelezen. Dankzij de liveblogs van enkele… Continue reading Nichtjes
Keten
In het dorp hangen als een Zuiderse tweeling een zinderende hitte en een donderdagse, voordestormse stilte. Ik groet twee straatartiesten, die aan de overkant in de schaduw van een vijgenboom zitten. Morgen beginnen ze eraan. Ik ben benieuwd of ze hun prachtwerk van vorig jaar zullen overtreffen. Onwillekeurig denk ik aan de auto’s die vanaf… Continue reading Keten
Waldwoche
“Ich bin auch ein Essenskind!” Ik had een opmerking over het bos verwacht, toch een ongebruikelijke locatie voor een dagje Kindergarten, maar nee: het grootste nieuws is dat Aiko eten heeft gekregen: Brot, Wurst, Gurken. Ze glundert van oorlel tot knie, zielsgelukkig met brood, salami en komkommer. Op normale dagen scheiden om 12 uur de… Continue reading Waldwoche
Pfälzerwald
“Ik ga mijn stapschoenen aandoen!” Met graagte functioneert onze gang als klankkast voor die klok van een stem, die in ons kleine, fijne meisje verborgen zit. Verstonden de buren Nederlands, ze zouden van naaldje tot draadje weten wat we uitvreten van ’s morgens vroeg tot ’s avonds niet zo laat. Haar enthousiasme is aanstekelijk en… Continue reading Pfälzerwald
Klaus
Mijn buurman staat op een houten ladder die eruitziet alsof ze honderd jaar oud is. Ze ís ook honderd jaar oud, blijkt even later, net als het grote, houten vat waartegen ze leunt. Een houten kegel plopt bovenaan uit het vat en de buurman laat een flexibel plastic slangetje naar beneden. Hij zet zijn lippen… Continue reading Klaus
Fasnacht
Ik schuifel over een vers sneeuwtapijt met mijn ingeduffelde dochter, een winterprinsesje met alles erop en eraan: blauw-rode muts, blauw-rode sjaal, handschoentjes, die met de krabbetjes, waarin een touw, waaraan de slee. We glijden enkele rondjes tussen de smeedijzeren poort en de garage. We kijken naar de krokussen: gele opengesperde bekjes, die zich lijken te… Continue reading Fasnacht
Haak
“Niet zo wiebelen schat, straks vallen we nog.” Ik voel hoe mijn dochter achter mijn rug even stil gaat zitten en weet dat ik nu een seconde of twee heb om voor afleiding te zorgen, anders dreigt de rest van ons fietstochtje nog een hele onderneming te worden. De dokter woont twee dorpen verder, maar… Continue reading Haak
Hausmann
Het vriest licht. Onze voeten en wielen kraken over de oprit. Ons jongetje zit in de kinderwagen, ingepakt in een blauw skipakje en een voetenzak. Enkel zijn gezichtje is nog zichtbaar. Hij gaapt; het is tenslotte al kwart over negen. Hij is al twee uur wakker. Rechts van mij, op kniehoogte, zweeft een dikke roze… Continue reading Hausmann