L♥ en ik staan beiden met één vinger in de lucht in de badkamer, zien van elkaar dat we daar zo staan en vragen ons simultaan af hoe het zover is kunnen komen. We waren allebei bezig met iets dat we ons niet meteen voor de geest kunnen halen, terwijl we elk één ooghoek voor… Continue reading Waarom?
Category: Een Belg in Duitsland
Wurstmarkt
Het is vrijdagavond en ik ben in mijn nopjes. Ik heb neuer Wein in huis: druivensap op weg om wijn te worden, volop gistend, ongefilterd: een fris, parelend drankje met zo’n 2 à 3 % alcohol erin, bevorderlijk voor de feestvreugde en de darmperistaltiek. Het best smaakt hij vers getapt op het binnenhof van een… Continue reading Wurstmarkt
Hausmann (2)
Op een doodnormale, doordeweekse dag rijdt Hausmann door de wijngaarden naar het schooltje, zoals de Kindergarten ten huize Hausmann wordt genoemd. De druiven zijn rijp. Sommige wijnboeren hebben half Augustus de oogst al aangevat, etymologisch volledig verantwoord, maar erg vroeg voor de Pfalz. De burgemeester is er deze maandag aan begonnen, slechts een week vroeger… Continue reading Hausmann (2)
Nichtjes
In het midden van een geanimeerd, avondlijk gesprek over de deugddoende aard van twee weken Italië – de fles was leeg, de vier glazen nog niet – viel ons de bloedmaan op. Dat die hier zichtbaar was, verbaasde ons enigszins. In de Duitse pers hadden we er niets over gelezen. Dankzij de liveblogs van enkele… Continue reading Nichtjes
Paul
Mijn ogen gaan de ellips rond. Hoeveel volk zou hier verzameld zijn? Vijftienduizend man? Er zit ergens een tante van mij, weet ik, een nonkel ook, twee schoonzussen, minstens één bevriend koppel. Ik hoor Hollands en Engels praten, zie mensen die hier gerust nog baanwielerwedstrijden hebben kunnen meemaken, misschien Stan Ockers nog hebben aangemoedigd, betreurd… Continue reading Paul
Keten
In het dorp hangen als een Zuiderse tweeling een zinderende hitte en een donderdagse, voordestormse stilte. Ik groet twee straatartiesten, die aan de overkant in de schaduw van een vijgenboom zitten. Morgen beginnen ze eraan. Ik ben benieuwd of ze hun prachtwerk van vorig jaar zullen overtreffen. Onwillekeurig denk ik aan de auto’s die vanaf… Continue reading Keten
Waldwoche
“Ich bin auch ein Essenskind!” Ik had een opmerking over het bos verwacht, toch een ongebruikelijke locatie voor een dagje Kindergarten, maar nee: het grootste nieuws is dat Aiko eten heeft gekregen: Brot, Wurst, Gurken. Ze glundert van oorlel tot knie, zielsgelukkig met brood, salami en komkommer. Op normale dagen scheiden om 12 uur de… Continue reading Waldwoche
Strönd
De eigenares van het restaurant moet mijn brede glimlach opgemerkt hebben, want met een voor IJslanders ongebruikelijke toeschietelijkheid herhaalt ze trots de leuze, die ze in grote witte letters op haar ramen heeft geplakt: “Wij werken met lokale producten.” Ik knik, laat haar in de waan. De echte reden voor mijn opgetogenheid hou ik voor… Continue reading Strönd
Stan (2)
Donderdag. Ze loopt de kamer binnen met onbestemde, nadrukkelijk aanwezige gevoelens, die elk voor zich om haar aandacht kampen. Ligt hij rustig te slapen of ongemakkelijk wakker? Heeft hij last van de zuurstofslang die sinds enkele dagen door zijn luchtpijp loopt? Ze heeft tekeningen van de kinderen bij. Hij zal het toch niet erg vinden… Continue reading Stan (2)
Vervoering
Wie aan Duitse snelheid de Zwitserse grens nadert, wordt door vier opeenvolgende verkeersborden tot vertragen verplicht, kijkt uit of het grijze gebouwtje een controleur uitspuwt en ziet hoe vooral Zwitserse wagens even aan de kant worden gezet. Zweren de Zwitsers doorgaans bij Zwitserse producten, dan zijn de Duitse prijzen toch soms te verleidelijk om eraan… Continue reading Vervoering
Pfälzerwald
“Ik ga mijn stapschoenen aandoen!” Met graagte functioneert onze gang als klankkast voor die klok van een stem, die in ons kleine, fijne meisje verborgen zit. Verstonden de buren Nederlands, ze zouden van naaldje tot draadje weten wat we uitvreten van ’s morgens vroeg tot ’s avonds niet zo laat. Haar enthousiasme is aanstekelijk en… Continue reading Pfälzerwald
Superabsorber
Toon me je badkamer en ik vertel je wie je bent. Zelden was dit zo waar als op die noodlottige dinsdagavond, een maand of drie geleden, waarop L♥ voor netwerkdoeleinden het huis verliet – overdadig opgekleed of opgemaakt was ze niet, maar verdorie, wat had ik plots zin om een beetje te gaan netwerken –… Continue reading Superabsorber
Klaus
Mijn buurman staat op een houten ladder die eruitziet alsof ze honderd jaar oud is. Ze ís ook honderd jaar oud, blijkt even later, net als het grote, houten vat waartegen ze leunt. Een houten kegel plopt bovenaan uit het vat en de buurman laat een flexibel plastic slangetje naar beneden. Hij zet zijn lippen… Continue reading Klaus
Mainz
“Mainz!”, roept mijn dochter. Het is me een raadsel waarom ze over de hoofdstad van ons sympathieke Bundesland begint. We zijn daar eind september geweest, maar het zou me verbazen dat ze zich dat herinnert. Het was nochtans onze verste dagtrip zonder L♥ tot nog toe. Twee kilometer wandelen en de Strassenbahn naar Ludwigshafen nemen,… Continue reading Mainz
Fasnacht
Ik schuifel over een vers sneeuwtapijt met mijn ingeduffelde dochter, een winterprinsesje met alles erop en eraan: blauw-rode muts, blauw-rode sjaal, handschoentjes, die met de krabbetjes, waarin een touw, waaraan de slee. We glijden enkele rondjes tussen de smeedijzeren poort en de garage. We kijken naar de krokussen: gele opengesperde bekjes, die zich lijken te… Continue reading Fasnacht