Author: johannesjansen

Veer

“Kijk, wat een mooie pluim!”, roept mijn zoon. Hij glundert en straalt; ik bespeur pretvuur in zijn ogen. Zo-even was hij nog moe, dacht hij. Ik probeer mee te gaan in zijn enthousiasme en moet vaststellen dat de veer, ordinair als ze is, opvallend proper is en nog helemaal heel. “Kunnen we daar vleugels mee… Continue reading Veer

Veeg

“Liefste mama en papa!” Zijn stem klinkt krachtig vanop de achterbank. “Een kriebeltje hier, een kriebeltje daar!” Het rolt er zelfzeker uit. Heel anders dan vanmorgen. Hij wist haast niet waar te kruipen toen de dag van vergeten voornemens, in volle aanvang nog, zijn epistolaire traditie opeiste. Eén hand met een felkleurig veertje op de… Continue reading Veeg

Meisje (2)

Dag lieveling Ik schrijf je van aan de overkant. Ik heb goed nieuws. De barrière die ons uit elkaar houdt, staat op springen. Breken, scheuren, instorten, kies maar. Nog even en we kunnen ons niet meer voorstellen hoe onvoorstelbaar de opheffing ervan ons ooit toescheen. Kan ik beschrijven hoe ik ernaar verlang je in mijn… Continue reading Meisje (2)

Man

Hausmann beraadde zich over zijn status. Waar hij deze tot voor een week of twee zonder verpinken stabiel zou hebben genoemd, wist hij dat nu niet meer zo zeker, wat toch eigenlijk op een vorm van instabiliteit neerkwam. Stellen dat alles hem ontglipte zou sterk overtrokken zijn, maar hij kon onmogelijk naast enkele processen kijken… Continue reading Man

Meisje

Ze vinden alles leuk aan de praktijk. Het geluid van de deurbel, het gezoem en de klik die ons vertellen dat we naar binnen kunnen, het speelgoed in de lage kast voor het raam. Sem selecteert enkele auto’s. Aiko begint kleurige plastic rondjes op een bord te ordenen tot er een eend verschijnt. Ik zit… Continue reading Meisje

Dresden

In het oude stadscentrum van Dresden hebben uitlaatgassen de gelige gebouwen grijs gekleurd. Ik vraag me af of het opzettelijk zo gelaten wordt, als maakte het de kerken en paleizen echter. Echt oud zijn ze natuurlijk niet, want op 15 februari 1945 lag 70% van Dresden in de as; in de Altstadt stond nauwelijks nog… Continue reading Dresden

Boete

Hausmann zat wat te influencen op het terras. Genietend van het ochtendzonnetje overdacht hij de mogelijkheden om een mooie instastory in elkaar te flansen, waarin duidelijk zou worden waarom hij voorlopig verzaakte aan zijn eigenlijke plan voor die dag: het poetsen van het gelijkvloers. Een selfie, een screenshot van de overschrijving en een detail uit… Continue reading Boete

Muis

“Muisjes!” Geen kwade gok. “Probeer het eens met vraagjes.” Sinds kort spelen we wel eens What am I?, een gezelschapsspel met vijftig van infantiele tekeningen voorziene kaartjes, die mooi passen op vier felgekleurde kartonnen brilletjes, twee grotere voor de ouders, twee kleinere voor de kroost. In deze geëvolueerde versie van de vroegere post-its-op-het-voorhoofd, denk je… Continue reading Muis

Du

Wanneer werd ik ook weer voor het eerst aangesproken met “meneer”? Ik weet het niet meer. Alleszins lang voor de aanschaf van mijn eerste gsm. Iemand had ons thuisnummer gevormd, wie weet nog met zo’n draaischijf op een bakelieten prisma, en naar mijn zoon gevraagd. Mijn broer hadden ze niet nodig, dus liep ik een… Continue reading Du

61

Wat zien ze er belachelijk uit, die grote bak met dat kleine scherm en dat gedrocht, smaller wel, maar hoger, met enkele knoppen en ingangen, gevat tussen een ventilator en ja, wat eigenlijk? Dat wij dat vroeger een computer durfden noemen zeg. Enkele ingedrukte toetsen plakken vast in het vuil van jaren. Dat ding moet… Continue reading 61

Vijs

Sinterklaas zat op zijn knieën een garage in elkaar te vijzen. Van dat duurzame, houten speelgoed schonk hij graag en de montage vond hij een aangenaam en tevens essentieel deel van de service. Hij kon het bouwpakket natuurlijk eenvoudigweg achterlaten in de verpakking, maar dat leek hem onpersoonlijk, harteloos en in tegenspraak met de beroepseer… Continue reading Vijs

Kleurboek

De afwasmachine loopt, de broodbakmachine zal over drie uur en zevenendertig minuten aan haar dagelijkse klus beginnen en wat ik met de hand heb afgewassen, staat uit te lekken op het rek. De keuken ziet er aanvaardbaar proper uit. Ik ben klaar. Wat is het stil geworden in huis, alsof iemand een dampkap heeft afgezet… Continue reading Kleurboek

Kapot

Autootjes, treintjes, poppen en plasticine. Als het hier dan toch eens regent, zorgen de klassiekers voor soelaas. Sem kneedt een dikke groene bol tot een gedeukte raap, zet er twee plastic voetjes onder, prikt er plastic oogjes en armpjes in, zet met een hoed de kroon op het werk. Klaar! Weldra volgen een oranje rups,… Continue reading Kapot

Router

Op een zonnige voormiddag stond Hausmann voor het keukenraam een Chinese kool aan reepjes te snijden – een ongeschilde pastinaak en een gesnipperde ajuin lagen hem aan te staren vanop het aanrecht – toen plots de deurbel een einde maakte aan zijn overpeinzingen. Die hadden de coalitievorming in enkele gemeenten in zijn land van herkomst… Continue reading Router